Dezelfde dag als in de blog van when the wind blows ontving ik een 2e inzicht en profetisch woord van God. De bui was overgewaaid en ik kon de auto uit om te doen waarvoor ik naar het strand was gekomen. Lekker in de duinen wandelen en een mooi plekje opzoeken om te gaan schetsen. Terwijl ik mijzelf op een plek installeerde en om me heen keek zag ik hoe mooi de lucht was. De blauwe lucht met de prachtige wolkpartijen in allerlei vormen en een verscheidenheid aan wit en grijstinten. Ik begon de lucht te schetsen en met mijn neocolors in te kleuren. Ik keek naar de lucht en zag hoe de wind de wolken voortduwde, opjoeg. Ik kon het goed zien aan de vorm van de wolken en hoe snel de wolken verdwenen in de verte.
“Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven.
Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en u
zult rust vinden voor u ziel;
want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht.”Mattheüs 11:28-30
Ineens ervoer ik een moeheid, een opgejaagd gevoel, een streven naar meer, naar beter, naar perfectie. Een druk die duwde, pushte en een verlangen naar rust. Het was alsof ik de last, het gevoel van een heleboel mensen tegelijkertijd ervoer. Mensen die opgejaagd worden, voortgeduwd worden door de druk van de maatschappij, door hun eigen ambities, door verwachtingen van mensen; om te presteren, om het beter te doen en meer te bereiken. En ik hoorde een fluistering van God: “Komt allen die vermoeid en belast zijn. Kom bij mij! In mijn aanwezigheid zul je rust vinden, een vrede die alle verstand te boven gaat. Laat mij jouw leven leiden en rust in het volbrachte werk van Mijn Zoon. Kom! Kom!”
